εργασία_Chapter 29

Η δουλειά συνεχίστηκε,

Είθε η κατάστασή μου να είναι όπως τους προηγούμενους μήνες, όπως τις ημέρες που ο Θεός με φύλαγε.

Εκείνη την εποχή, η λάμπα του έλαμπε στο κεφάλι μου. Δανείστηκα το φως του για να ταξιδέψω μέσα στο σκοτάδι.

Θέλω να είμαι στην ακμή μου, όταν ήμουν στη σκηνή. Ο Θεός μου φέρεται με την αγάπη ενός στενού φίλου.

Ο Παντοδύναμος είναι ακόμα μαζί μου. Τα παιδιά μου με περιβάλλουν.

Το γάλα μπορεί να πλύνει τα πόδια μου. Ο βράχος έχει μετατρέψει το πετρέλαιο σε ποτάμι για μένα.

Πήγα στην πύλη της πόλης και έβαλα μια θέση στο δρόμο.

Οι νέοι με απέφευγαν όταν με είδαν και οι ηλικιωμένοι σηκώθηκαν.

Οι πρίγκιπες σταμάτησαν να μιλάνε και κάλυψαν το στόμα τους με τα χέρια τους.

Ο αρχηγός παρέμεινε σιωπηλός, με τη γλώσσα του να κολλάει στον επάνω θάλαμο.

Αν με ακούσουν τα αυτιά μου, με αποκαλούν ευλογημένο. Κοίτα με με τα μάτια σου και επαινέσου με.

Επειδή σώζω τους φτωχούς που ικετεύουν και τα ορφανά που δεν έχουν κανέναν να βοηθήσουν.

Ευλόγησέ με για εκείνους που πρόκειται να πεθάνουν. Φέρνω επίσης χαρά στην καρδιά της χήρας.

Φοράω δικαιοσύνη ως ένδυμα μου, και δικαιοσύνη ως ρόμπα και στέμμα μου.

Είμαι τα μάτια των τυφλών και τα πόδια των κουτσόν.

Είμαι ο πατέρας των φτωχών, ένας ξένος, και ερευνώ την υπόθεσή του.

Έσπασα τα δόντια των άδικων και πήρα ό,τι είχα πάρει από τα δόντια τους.

Και ειπα, θελω πεθανει εν τη φωλιαν μου και οι ημεραι μου θελουσιν αυξηθη ως σκονη.

Οι ρίζες μου μεγαλώνουν μέχρι την άκρη του νερού και η δροσιά μένει στα κλαδιά μου όλη τη νύχτα.

Η δόξα μου μεγαλώνει πάνω μου, και το τόξο μου δυναμώνει στο χέρι μου.

Ο κόσμος με ακούει και κοιτάζει ψηλά, σιωπηλά περιμένοντας την καθοδήγηση μου.

Αφού μίλησα, σταμάτησαν να μιλάνε. Τα λόγια μου είναι σαν σταγόνες βροχής που πέφτουν πάνω τους.

Με κοιτάζουν σαν να κοιτάζουν τη βροχή και ανοίγουν το στόμα τους σαν να λαχταρούν την ανοιξιάτικη βροχή.

Δεν τολμούν να είναι σίγουροι, έτσι τους χαμογέλασα. Δεν αλλάζουν το φως στο πρόσωπό μου.

Επιλέγω το μονοπάτι για αυτούς και παίρνω την πρώτη θέση. Είμαι σαν βασιλιάς που κατοικεί στο στρατό, και ως πενθής παρηγορώντας τους θλιμμένους.