ποίημα_Chapter 32

Ευλογημένος αυτός που συγχωρείται για τα λάθη του και καλύπτεται με τις αμαρτίες του.

Μακάριοι όσοι δεν έχουν εξαπάτηση στις καρδιές τους, και ο Κύριος δεν είναι ένοχος.

Όταν παραμένω σιωπηλός και αρνούμαι να ομολογήσω, τα κόκκαλα μου στεγνώνουν λόγω συνεχούς βογκώματος.

Μέρα και νύχτα, το χέρι σου είναι βαρύ πάνω μου. Το σπέρμα μου εξαντλήθηκε, όπως η ξηρασία του καλοκαιριού. (Xila)

Σου ομολογώ την ενοχή μου και δεν κρύβω το κακό μου. Είπα, “Θα ομολογήσω το αδίκημά μου στον Κύριο, και θα συγχωρήσεις τις αμαρτίες μου”. (Xila)

Για το λόγο αυτό, όλοι οι ευσεβείς άνθρωποι πρέπει να προσεύχονται σε σας όσο είστε διαθέσιμοι. Όταν η πλημμύρα ξεχειλίσει, δεν θα φτάσει σε αυτόν.

Είσαι η κρυψώνα μου. Θα με ευλογήσεις από τα βάσανα και θα με περικυκλώσεις με τραγούδια σωτηρίας. (Xila)

Θέλω να σε διδάξω και να σε καθοδηγήσω στο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσεις. Θέλω να επικεντρωθώ σε σένα και να σε συμβουλεύω.

Δεν πρέπει να είσαι σαν αυτό το αδαή μουλάρι και άλογο, πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα δαχτυλίδι μασίας και ηνία για να τον συγκρατήσεις, αλλιώς δεν μπορείς να τον δαμάσεις.

Οι κακοί άνθρωποι θα υποφέρουν πολύ. Μόνο όσοι εμπιστεύονται τον Κύριο θα περιβάλλονται από αγάπη από όλες τις πλευρές.

Εσείς οι δίκαιοι άνθρωποι πρέπει να χαίρεστε και να χαίρεστε τον Κύριο. Όσοι είναι όρθιοι στις καρδιές σας πρέπει όλοι να ζητωκραυγάζουν.