ποίημα_Chapter 144

Δόξα στον Κύριο, βράχο μου. Μου έμαθε πώς να παλεύω με τα χέρια μου και πώς να παλεύω με τα δάχτυλά μου.

Αυτός είναι ο αγαπητός μου Κύριος, το φρούριο μου, το οχυρό μου, ο σωτήρας μου, η ασπίδα μου, στον οποίο καταφεύγω. Έκανε τους ανθρώπους μου να υποταχθούν σε μένα.

Τι είναι άνθρωπος, Κύριε, που τον γνωρίζεις; Τι είναι ο κόσμος, πραγματικά νοιάζεσαι γι’ αυτόν.

Οι άνθρωποι φαίνεται να αναπνέουν με μια ανάσα. Οι μέρες του περνούν γρήγορα σαν σκιά.

Κύριε, κάμε τους ουρανούς να σκύψουν και να κατέβουν με τα χέρια σου, αγγίξτε τα βουνά και θα καπνίσουν.

Στείλτε αστραπή, σκορπίστε τους, πυροβολήστε τα βέλη σας, και ενοχλήστε τους.

Παρακαλώ τεντώστε την χείρα σας από ψηλά για να με σώσετε, σώσετε με από τα μεγάλα ύδατα και ελευθερώστε με από των χειρών ξένων.

Το στόμα τους λέει ψέματα. Το δεξί τους χέρι ορκίστηκε ψευδώς.

Θεέ μου, θα σου τραγουδήσω νέο τραγούδι και θα σε υμνήσω με δέκα χορδές ζιθέρ.

Εσύ είσαι αυτός που σώζει τον βασιλιά. Εσύ έσωσες τον υπηρέτη Δαβίδ από το θανατηφόρο σπαθί.

Σε παρακαλώ σώσε με, σώσε με από τα χέρια των ξένων. Το στόμα τους λέει ψέματα. Το δεξί τους χέρι ορκίστηκε ψευδώς.

Ο γιος μας μεγάλωσε σαν δέντρο από μικρή ηλικία. Η κόρη μας είναι σαν γωνιακή πέτρα σε ένα παλάτι, λαξευμένη σύμφωνα με το στυλ της οικοδόμησης ενός παλατιού.

Η αποθήκη εμπορευμάτων μας είναι πλήρης και μπορεί να παραγάγει όλα τα είδη τροφίμων. Τα πρόβατα μας εκτρέφουν εκατομμύρια στα χωράφια.

Τα βοοειδή ημων φορτώθηκαν με φορτία, και κανείς δεν εισέβαλε δια να αρπάξει αυτά, ούτε έχει βγει κανείς να πολεμήσει. Ούτε στην αγορά μας υπήρχαν κραυγές.

Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση είναι ευλογημένοι. Ο Κύριος είναι ο Θεός τους και ο λαός αυτός είναι ευλογημένος.