圣经Ο Παύλος ήρθε στην Κότα Κιναμπάλου και στη συνέχεια στη Λύστρα. Υπήρχε μαθητής εκεί ο Τιμόθεος, γιος εβραίας γυναίκας που πίστευε στον Κύριο, αλλά ο πατέρας του ήταν Έλληνας.
Οι αδελφοι της Λυστρας και του Εκωνιμ επαινεν αυτον.
Ο Παύλος ήθελε να τον πάρει μαζί του, αλλά επειδή οι Εβραίοι εκεί γνώριζαν ότι ο πατέρας του ήταν Έλληνας, τον έκαναν περιτομή.
Περνούσαν μέσα από διάφορες πόλεις και εμπιστεύτηκαν τους κανόνες που έθεσαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι της Ιερουσαλήμ στους μαθητές τους να τηρούν.
Έτσι η πίστη των εκκλησιών έγινε ισχυρότερη και ο αριθμός των ανθρώπων αυξανόταν μέρα με τη μέρα.
Αφού το Άγιο Πνεύμα τους απαγόρευσε να κηρύττουν στην Ασία, διέσχισαν τις περιοχές της Φρυγίας και της Γαλατίας.
Όταν έφτασαν στα σύνορα της Μυστίας, ήθελαν να πάνε στη Βηθυνία, αλλά το Πνεύμα του Ιησού δεν το επέτρεψε.
Πέρασαν τη Μύσια και κατέβηκαν στην Τροία.
Υπήρχε ένα όραμα με τον Πωλ τη νύχτα. Στεκόταν εκεί ένας Μακεδόνας και τον παρακαλούσε: “Παρακαλώ ελάτε στην Μακεδονία και βοηθήστε μας”.
Αφού ο Παύλος είδε αυτό το όραμα, θέλαμε αμέσως να πάμε στην πΓΔΜ, πιστεύοντας ότι ο Θεός μας είχε καλέσει να κηρύξουμε το ευαγγέλιο στους ανθρώπους εκεί.
Έτσι το πλοίο έπλευσε από την Τροία μέχρι τη Σαμοθρά και την επόμενη μέρα έφτασε στη Νεάπολη.
Από εκεί προήλθε ο Φιλίππος, η πρώτη πόλη της Μακεδονικής πλευράς. Είναι επίσης η πόλη της φρουράς της Ρώμης. Μείναμε σε αυτή την πόλη για μερικές ημέρες.
Το Σάββατο, όταν φύγαμε από την πύλη της πόλης και φτάσαμε στο ποτάμι, ξέραμε ότι υπήρχε χώρος για προσευχή, έτσι καθίσαμε και κηρύττουμε στις γυναίκες που μαζεύτηκαν εκεί.
Ήταν μια γυναίκα με το όνομα Λύδια που πουλούσε πορφυρό ύφασμα, από την πόλη της Θυατίλας και πάντα λάτρευε τον Θεό. Εκείνη το άκουσε και ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της για να ακούσει προσεκτικά τι έλεγε ο Παύλος.
Αυτή και η οικογένειά της, αφού βαφτίστηκαν, μας ικέτεψαν: “Αν νομίζετε ότι είμαι αληθινός πιστός, ελάτε και μείνετε στο σπίτι μου”. Έτσι μας ανάγκασαν να μείνουμε.
Αργότερα πήγαμε στο μέρος όπου προσευχηθήκαμε. Μια υπηρέτρια ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο, δαιμονισμένη από ένα φάντασμα μάγισσας, χρησιμοποιώντας ξόρκια για να φέρει μεγάλο πλούτο στους αφέντες της.
Ακολούθησε τον Παύλο και εμάς, φωνάζοντας, “Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Ύψιστου, κηρύττοντας σε τον δρόμο της σωτηρίας”.
Εκάλεσε κατ’ αυτόν τον τρόπο αρκετές ημέρες κατά σειρά, και ο Παύλος εκνευρίστηκε στην καρδιά του και γύρισε και είπε προς τον δαίμονα, Εν ονόματι Ιησού Χριστού, σε διατάζω να βγεις από αυτήν. Εκείνο το φάντασμα βγήκε εκείνη την στιγμή.
Οι άρχοντες των υπηρέτριων, βλέποντας ότι έφυγε η ελπίδα τους για κέρδος, έπιασαν τον Παύλο και τον Σίλα και τους έφεραν στην αγορά για να συναντήσουν τους ηγέτες.
Τους έφερε ενώπιον των αξιωματούχων και είπε: “Αυτοί οι άνθρωποι είναι αρχικά Εβραίοι, αλλά παρενοχλούν την πόλη μας”.
Να διαδώσουμε τους κανόνες που είναι απαράδεκτοι και αδύνατοι για εμάς τους Ρωμαίους.
Όλοι σηκώθηκαν μαζί για να τους επιτεθούν. Οι αξιωματούχοι διέταξαν να τους γδύσουν από τα ρούχα τους και να τους χτυπήσουν με ραβδιά.
Αφού τους χτύπησαν με πολλά ραβδιά, φυλακίστηκαν και τους διέταξαν να φυλάσσονται στενά από τους φρουρούς.
Αφού έλαβε μια τέτοια μοίρα, ο απαγορευμένος στρατιώτης τους έστειλε στην εσωτερική φυλακή και είχε ξύλινα σκυλιά στα πόδια τους.
Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσευχήθηκαν και τραγούδησαν ύμνους δοξάζοντας τον Θεό, και οι κρατούμενοι άκουγαν επίσης προσεκτικά.
Ξαφνικά, υπήρξε ένας τεράστιος σεισμός, και ακόμη και τα θεμέλια της φυλακής τρέμει. Η θύρα της φυλακής άνοιξε αμέσως πλατιά, και οι αλυσίδες πάντων των κρατουμένων επίσης χαλαρώθηκαν.
Μόλις ο φύλακας ξύπνησε και είδε την πόρτα της φυλακής πλήρως ανοιχτή, νόμιζε ότι ο κρατούμενος είχε δραπετεύσει και τράβηξε το σπαθί του για να αυτοκτονήσει.
Ο Παύλος φώναξε δυνατά: “Μην πληγωθείς, είμαστε όλοι εδώ”.
Ο δεσμοφύλακας κάλεσε μια λάμπα, πήδηξε μέσα και έπεσε τρέμως μπροστά στον Παύλο Σιλαμέν.
Φέρτε τους πάλι έξω και πείτε, κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;
Είπαν, πιστέψτε στον Κύριο Ιησού, και εσείς και η οικογένειά σας θα σωθείτε.
Μίλησαν τον δρόμο του Κυρίου σ’ αυτόν και σε ολόκληρη την οικογένειά του.
Εκείνη τη νύχτα εκείνη την ώρα, οι φρουροί τους πήραν μακριά και έπλυναν τις πληγές τους. Αυτός και ο λαός του βαπτίστηκαν αμέσως.
Και ο δεσμοφύλακας τους οδήγησε στο σπίτι του και τους σερβίρισε φαγητό, και αυτός και όλη η οικογένειά του ενθουσιάστηκαν επειδή πίστευαν στον Θεό.
Την αυγή, οι αξιωματούχοι έστειλαν αγγελιοφόρους για να ελευθερώσουν αυτούς τους δύο ανθρώπους.
Ο δεσμοφύλακας είπε στον Παύλο τους λόγους αυτούς: “Οι αξιωματούχοι έστειλαν για την απελευθέρωσή σας”. Τώρα μπορείς να φύγεις από τη φυλακή και να φύγεις με ασφάλεια.
Ο Παύλος είπε: “Είμαστε Ρωμαίοι και δεν έχουμε καταδικαστεί.” Και μας χτύπησαν μπροστά σε όλους και μας έβαλαν φυλακή. Θα μας διώξεις ιδιαιτέρως τώρα; Αυτό δεν είναι δυνατό. Ας έρθουν να μας οδηγήσουν μόνοι τους.
Ο αστυφύλακας το ανέφερε αυτό στον αξιωματούχο. Οι αξιωματούχοι φοβήθηκαν όταν άκουσαν ότι ήταν Ρωμαίοι.
Και ηλθε δια να πειση αυτους, εξηγαγε αυτους και ειπε προς αυτους να φυγουν απο της πολεως.
Οι δυο τους ελευθερώθηκαν από τη φυλακή και πήγαν στο σπίτι της Λυδίας. Αφού παρηγορούσε τα αδέρφια, έφυγε.
