ποίημα_Chapter 102

Άκουσε την προσευχή μου, Κύριε, και ας έρθει η κραυγή μου μπροστά σου.

Είμαι σε επείγουσες στιγμές, παρακαλώ ακούστε με και μην κρύβετε το πρόσωπό σας από μένα. Την ημέρα που θα τηλεφωνήσω, παρακαλώ απάντησέ μου γρήγορα.

Επειδή οι μέρες μου εξαφανίστηκαν σαν καπνός και τα κόκαλά μου καίγονται σαν πυρσόι.

Η καρδιά μου πονάει, σαν να μαράθηκε το γρασίδι, και ξέχασα να φάω.

Λόγω του θορύβου του βογκώματος μου, η σάρκα μου κολλάει σφιχτά στα κόκκαλα μου.

Είμαι σαν πελεκάνος στην έρημο. Μοιάζω σαν να είμαι σε ερημιά; Το πουλί.

Μένω ξύπνιος χωρίς να κοιμηθώ. Είμαι σαν μοναχικό σπουργίτι στην ταράτσα.

Οι εχθροί μου με προσβάλλουν όλη μέρα. Οι άνθρωποι που είναι απερίσκεπτοι απέναντί μου δείχνουν εμένα και καταριένται.

Έχω φάει στάχτες σαν να τρώω. Αυτό που πίνω είναι αναμειγμένο με δάκρυα.

Όλα αυτά είναι εξαιτίας του θυμού και της απογοήτευσής σου. Με σήκωσες και μετά με πέταξες κάτω.

Η χρονιά μου είναι σαν σκιά ηλίου. Είμαι επίσης μαραμένος σαν γρασίδι.

Μόνο εσύ, Κύριε, θα αντέξεις για πάντα. Το αξιομνημόνευτο όνομά σας θα διατηρηθεί επίσης για τις επόμενες γενιές.

Θα σηκωθείς και θα λυπηθείς την Σιών, γιατί τώρα είναι η ώρα να την λυπηθείς. Η ημερομηνία έχει ήδη φτάσει.

Κάποτε ο δούλος σου ευχαριστήθηκε με τις πέτρες της και λυπήθηκε τη σκόνη της.

Τα έθνη θα φοβηθούν το όνομα του Κυρίου. Όλοι οι βασιλιάδες του κόσμου φοβούνται τη δόξα σου.

Διότι ο Κύριος έχτισε την Σιών και εμφανίστηκε εν τη δόξα αυτού.

Ακούει τις προσευχές των φτωχών και δεν περιφρονεί τα αιτήματά τους.

Αυτό πρέπει να καταγραφεί για τις μελλοντικές γενιές. Οι άνθρωποι που θα δημιουργηθούν στο μέλλον θα δοξάσουν τον Κύριο.

Επειδή κοίταξε κάτω από το ψηλότερο ιερό. Ο Κύριος παρατηρεί από τον ουρανό μέχρι τη γη.

Ακούστε τους αναστεναγμούς των φυλακισμένων. Να ελευθερώσω αυτούς που πρόκειται να πεθάνουν.

Να διακηρύξω το όνομα του Κυρίου στη Σιών και τον έπαινο αυτού στην Ιερουσαλήμ.

Είναι κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης όλων των εθνών και των λαών για να υπηρετήσουν τον Κύριο.

Αδυναμώνει την δύναμή μου, αποδυναμώνει την μέση μου οδό και συντομεύει τις ημέρες μου.

Είπα, Θεέ μου, μην με αφήσεις να πεθάνω στη μέση. Τα χρόνια σου είναι άπειρα.

Αρχικά έθεσες τα θεμέλια της γης. Ο ουρανός είναι επίσης φτιαγμένος από τα χέρια σας.

Ουρανός και γη θα χαθούν, αλλά εσύ θα υπομείνεις για πάντα. Ουρανός και γη σταδιακά θα γεράσουν σαν παλτό. Αν θέλετε να αντικαταστήσετε τον ουρανό και τη γη σαν εσωτερική ενδυμασία, ο ουρανός και η γη θα αλλάξουν.

Μόνο εσύ δεν θα αλλάξεις ποτέ. Τα χρόνια σου είναι ατελείωτα.

Οι απόγονοι του δούλου σου θα διαρκέσουν για πάντα. Οι απόγονοί τους θα σταθούν σταθερά μπροστά σου.