ποίημα_Chapter 88

Η ποίηση των απογόνων του Κορά, η οποία είναι η διδασκαλία του Χεμάν του Ισραηλιτικού, δίδεται εις τους αρχηγούς των μουσικών· καλώ τον Μαχαλέιμαν, Θεέ της σωτηρίας μου, καλώ ενώπιον σου μέρα και νύχτα.

Είθε οι προσευχές μου να φτάσουν σε σας. Παρακαλώ ακούστε την έκκληση μου.

Επειδή η καρδιά μου είναι γεμάτη προβλήματα και η ζωή μου είναι κοντά στον Κάτω Κόσμο.

Είμαι στο ίδιο επίπεδο με εκείνους που έχουν πέσει στο λάκκο, σαν ανίσχυροι άνθρωποι. (αβοήθητος ή ανίκανος να παράσχει βοήθεια)

Με πέταξαν ανάμεσα στους νεκρούς, σαν ένα νεκρό πρόσωπο ξαπλωμένο σε τάφο. Είναι αυτά που δεν θυμάσαι πλέον, απομονωμένα από σένα.

Με έβαλες σε ένα βαθύ λάκκο, σε ένα σκοτεινό μέρος, στα βάθη.

Ο θυμός σου με βαραίνει πολύ. Με παγιδεύεις με όλα τα κύματα. (Xila)

Διέσχισες αυτούς που γνωρίζω από μακριά, με μίσησες απ’ αυτούς. Είμαι παγιδευμένος και δεν μπορώ να βγω έξω.

Τα μάτια μου μαράθηκαν από τις δυσκολίες. Κύριε, σε καλώ κάθε μέρα και σηκώνω το χέρι μου σε σένα.

Πρέπει να κάνεις παράξενα πράγματα για να δείξεις στους νεκρούς; Μπορούν ακόμα τα φαντάσματα να σηκωθούν και να σε επαινέσουν; (Xila)

Πώς μπορείς να δηλώσεις την αγάπη σου στον τάφο; Πώς μπορείς να δηλώσεις την πίστη σου στην καταστροφή;

Πώς μπορούν τα θαύματά σου να γίνουν γνωστά στο σκοτάδι; Πώς μπορεί να γίνει γνωστή η δικαιοσύνη σου στη γη της λήθης;

Κύριε, σε καλώ. Η πρωινή μου προσευχή θα έρθει μπροστά σου.

Κύριε, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί καλύπτεις το πρόσωπό σου και με αγνοείς;

Υπέφερα από παιδική ηλικία, σχεδόν πεθαίνω. Φοβάμαι και πανικοβλήθηκα από σένα.

Ο άγριος θυμός σου ξεχείλισε πάνω μου. Ο τρόμος σου, κόψε με.

Αυτοί με περιβάλλουν σαν νερό όλη την ημέρα, όλοι μαζεύονται για να με πολιορκήσουν.

Κράτησες τους καλούς μου φίλους και στενούς γνωστούς μακριά, προκαλώντας αυτούς που ξέρω να μπουν στο σκοτάδι.