ποίημα_Chapter 38

Κύριε, μη με επιπλήξεις μέσα στον θυμό σου. Μην με τιμωρείς με θυμό.

Επειδή το βέλος σου με πυροβόλησε και το χέρι σου με πίεσε.

Λόγω του θυμού σου, η σάρκα μου είναι ατελής. Εξαιτίας των αμαρτιών μου, τα οστά μου δεν είναι ειρηνικά.

Οι αμαρτίες μου είναι υψηλότερες από το κεφάλι μου, σαν βάρος που δεν μπορώ να αντέξω.

Λόγω της άγνοιας μου, οι πληγές μου εκπέμπουν μια βρώμικη μυρωδιά και πύον.

Πονάω, χτυπάω βαριά και πενθώ όλη μέρα.

Η μέση μου είναι γεμάτη φωτιά. Το κρέας μου είναι ελλιπές.

Ήμουν συντετριμμένος και το σώμα μου κουράστηκε. Επειδή νιώθω άβολα, απλά βογγάω.

Κύριε, όλες οι επιθυμίες μου είναι μπροστά σου. Ο αναστεναγμός μου δεν είναι κρυμμένος από σένα.

Η καρδιά μου χτυπάει, η δύναμή μου εξασθενεί, και ακόμα και το φως στα μάτια μου έχει χαθεί.

Οι καλοί μου φίλοι και στενοί φίλοι στέκονται όλοι κοντά λόγω της ασθένειάς μου. Οι συγγενείς μου στεκόταν μακριά.

Αυτός που αναζητά τη ζωή μου στήνει παγίδα. Όσοι θέλουν να με βλάψουν μιλούν άσχημα και σκέφτονται κόλπα όλη μέρα.

Αλλά είμαι σαν κουφός που δεν ακούει, σαν μουγγός που δεν μιλάει.

Αν κάποιος δεν με ακούσει, δεν υπάρχει απάντηση από το στόμα του.

Κύριε, σε κοιτάζω. Κύριε Θεέ μου, θα μου απαντήσεις.

Κάποτε είπα ότι μπορεί να καυχηθούν σε μένα. Όταν γλιστράω, μου υπερβάλλουν.

Παραλίγο να πέσω κάτω, ο πόνος μου συχνά βρίσκεται μπροστά μου.

Θέλω να παραδεχτώ την ενοχή μου. Θα με προβληματίσουν οι αμαρτίες μου.

Αλλά ο εχθρός μου είναι ζωντανός και δυνατός. Το παράλογο μίσος προς εμένα έχει αυξηθεί.

Όσοι ανταποδίδουν το αγαθό με κακό, είναι εναντίον μου, διότι επιδιώκω το αγαθό.

Κύριε, μη με εγκαταλείπεις. Θεέ μου, σε παρακαλώ μην είσαι μακριά μου.

Κύριε που με σώζει, σε παρακαλώ βοήθησέ με γρήγορα.