Βιβλίο των Εβραίων_Chapter 9
Προηγουμένως, υπήρχαν κανονισμοί για τη λατρεία και ένα ιερό πέπλο που ανήκε στον κόσμο.
Επειδή υπάρχει έτοιμη σκηνή, το πρώτο στρώμα ονομάζεται ιερό. Υπάρχουν στάσεις λαμπτήρων, πίνακες, και κέικ επίδειξης μέσα.
Μετά τη δεύτερη κουρτίνα, υπάρχει μια άλλη σκηνή που ονομάζεται τα Άγια.
Υπάρχει χρυσός θυμιάρης, χρυσή κιβωτός, χρυσός βάζος που περιείχε τον Μάνα, το ραβδί του Ααρών που έχει βλαστήσει, και δύο πλάκες διαθήκης.
Στο υπουργικό συμβούλιο, υπάρχει η σκιά του ένδοξου χερούβου που καλύπτει το κάθισμα του ελέους. Δεν μπορώ να αναφερθώ λεπτομερώς σε αυτά τα λίγα πράγματα τώρα.
Μετά την προετοιμασία αυτών των αντικειμένων με αυτόν τον τρόπο, οι ιερείς συχνά πήγαιναν στο πρώτο στρώμα της σκηνής για να λατρεύουν τον Θεό.
Όσο για το δεύτερο στρώμα της σκηνής, μόνο ο αρχιερέας μπαίνει μια φορά το χρόνο μόνος, χωρίς να χύσει αίμα, για να προσφέρει για τον εαυτό του και τα λάθη του λαού.
Το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί αυτό για να υποδείξει ότι ενώ το πρώτο στρώμα της σκηνής στέκεται ακόμα, ο δρόμος προς τα Άγια δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα.
Αυτό το στρώμα σκηνής χρησιμεύει ως πρότυπο για τη σημερινή ημέρα, και τα δώρα και οι θυσίες που προσφέρονται, για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν πλήρως τους προσκυνητές.
Αυτά τα πράγματα, ακόμη και οι κανόνες διατροφής και πλύσης, είναι μόνο φυσικοί κανονισμοί που προορίζονται μέχρι την εποχή της αναζωογόνησης.
Αλλά τώρα ο Χριστός ήρθε και έγινε ο αρχιερέας των καλών πραγμάτων που έρχονται, περνώντας μέσα από τη μεγαλύτερη και πληρέστερη σκηνή, που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια ούτε από αυτόν τον κόσμο.
Και δεν χρησιμοποίησε το αίμα των αιγών και των μοσχαριών, αλλά το αίμα του, εισερχόμενος στο ιερό μόνο μία φορά, γινόμενος αιώνια εξιλέωση.
Εάν το αίμα κατσίκας και ταύρου και οι στάχτες δαμάσκηνου ψεκασθούν πάνω σε ακάθαρτο πρόσωπο, θέλει καταστήσει αυτόν άγιο και το σώμα αυτού καθαρό.
Και ο Χριστός, δια του αιώνιου Πνεύματος, πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ατέλειες στον Θεό, πόσο περισσότερο μπορεί το αίμα αυτού να καθαρίσει τις καρδιές σας. Θα πρέπει να αφαιρέσετε τις νεκρές πράξεις σας και να υπηρετήσετε τον ζωντανό Θεό;
Γι’ αυτό έγινε ο διαμεσολαβητής της Καινής Διαθήκης. Δεδομένου ότι ο θάνατος εξιλεώνει τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν από ένα άτομο στην πρώτη διαθήκη, παραχωρεί στον καλούμενο την υποσχόμενη αιώνια κληρονομιά.
Όποιος έχει διαθήκη πρέπει να περιμένει μέχρι να πεθάνει το άτομο που άφησε τη διαθήκη. (Το αρχικό κείμενο της διαθήκης είναι το ίδιο με τη λέξη “υπόσχεση”)
Αν το άτομο που άφησε τη διαθήκη είναι ακόμα ζωντανό, είναι ακόμα χρήσιμο;
Έτσι, η προηγούμενη συμφωνία δεν έγινε χωρίς αίμα.
Επειδη εν τη ημερα εκεινη εδωκεν ο Μωυσης παντας τας εντολας εις τον λαον κατα τον νομον, ελαβεν βελούδον και Υσοπ και πασαν το αιμα και το υδωρ μοσχων και αιγων επι το βιβλιον και επι παντα τον λαον, λεγων,
Αυτό το αίμα είναι η απόδειξη της διαθήκης του Θεού μαζί σας.
Και πασεν αιμα επι την σκηνην και παντα τα σκευη κατα τον ιδιον τροπον.
Σύμφωνα με το νόμο, σχεδόν όλα καθαρίζονται με αίμα και αν δεν χυθεί αίμα, η αμαρτία δεν μπορεί να συγχωρεθεί.
Αντικείμενα φτιαγμένα με το στυλ του ουρανού πρέπει να εξαγνιστούν με αυτές τις θυσίες. Αλλά αυτό το ουράνιο πράγμα πρέπει φυσικά να εξαγνιστεί με πιο όμορφες θυσίες.
Επειδή ο Χριστός δεν εισήλθε σε ιερό τόπο φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια (αυτό είναι μόνο αντανάκλαση του αληθινού αγίου τόπου), αλλά εισήλθε στον ουρανό και τώρα εμφανίζεται ενώπιον του Θεού για εμάς.
Δεν προσέφερε πολλές φορές τον εαυτό του, όπως ο αρχιερέας, ο οποίος έφερνε το αίμα των βοοειδών και των προβάτων στο ιερό κάθε χρόνο.
Αν ναι, θα είχε υποφέρει πολλές φορές από τη δημιουργία του κόσμου. Αλλά τώρα, σε αυτή την αποκάλυψη, θα εμφανιστώ μια φορά και θα προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία για να απαλλαγώ από την αμαρτία.
Σύμφωνα με το πεπρωμένο, ο καθένας έχει έναν θάνατο, και θα υπάρξει μια κρίση μετά το θάνατο.
Με αυτόν τον τρόπο, αφού ο Χριστός κάποτε προσφέρθηκε και σήκωσε τις αμαρτίες πολλών, θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά σε εκείνους που τον περιμένουν, και δεν θα έχει καμία σχέση με την αμαρτία, παρά να τους σώσει.
