ποίημα_Chapter 77

(Το ποίημα του Ασαφ, κατά την οδόν του Ιεδουδών, θα δώσω αυτό στον κύριο ερμηνευτή) θέλω φωνάξει προς τον Θεό. Μιλάω στον Θεό και Αυτός θα με ακούσει προσεκτικά.

Αναζητώ τον Κύριο σε δύσκολες στιγμές. Σηκώνω συνέχεια το χέρι μου στην προσευχή το βράδυ. Η καρδιά μου αρνείται να παρηγορηθεί.

Μου λείπει ο Θεός και νιώθω ανήσυχος. Σκεφτόμουν τη θλίψη μου, και η καρδιά μου μουδιάστηκε. (Xila)

Μου είπες να μην κλείσω τα μάτια μου. Είμαι ανήσυχος και ανίκανος να μιλήσω.

Θυμάμαι τις μέρες και τα χρόνια της αρχαιότητας.

Σκέφτομαι τα νυχτερινά μου τραγούδια και αναρωτιέμαι. Το εξέτασα επίσης προσεκτικά στην καρδιά μου.

Μήπως ο Κύριος με εγκαταλείπει για πάντα, χωρίς πλέον να μου χαρίζει καλοσύνη;

Η αγάπη του θα εξαντληθεί για πάντα και οι υποσχέσεις του θα εγκαταλειφθούν για τις επόμενες γενιές;

Ο Θεός ξέχασε να δείξει έλεος. Πρέπει να σταματήσει το έλεος του λόγω θυμού; (Xila)

Είπα, αυτή είναι η δειλία μου. Αλλά θα θυμηθώ την εποχή που ο Ύψιστος αποκάλυψε το δεξί του χέρι.

Θα αναφέρω τις πράξεις του Κυρίου. Θέλω να θυμηθώ τα αρχαία θαύματα σου.

Θέλω επίσης να σκεφτώ τη διαχείριση σας και να σκεφτώ σιωπηλά τις πράξεις σας.

Θεέ μου, οι πράξεις σου είναι αγνές. Ποιος θεός είναι τόσο μεγάλος όσο ένας θεός;

Είσαι ένας θεός που κάνει θαύματα. Έχεις αποδείξει τις ικανότητές σου ανάμεσα στα έθνη.

Με τον βραχίονα σου λύτρωσες τον λαό σου, τους απογόνους του Ιακώβ και του Ιωσήφ. (Xila)

Θεέ μου, όταν σε βλέπουν όλα τα νερά, είναι όλοι ταραγμένοι. Η άβυσσος τρέμει επίσης.

Το νερό χύθηκε από τα σύννεφα. Ο ουρανός κάνει έναν ήχο. Τα βέλη σας πετούν επίσης προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ο κεραυνός σου είναι στον ανεμοστρόβιλο. Ηλεκτρικό φως φωτίζει τον κόσμο. Η γη τρέμει και τρέμει.

Η οδός σου είναι εν τη θάλασσα, η οδός σου εν μεγάλα ύδατα, και κανείς δεν γνωρίζει τα βήματά σου.

Κάποτε χρησιμοποίησες τα χέρια του Μωυσή και του Ααρών για να καθοδηγήσεις τον λαό σου σαν κοπάδι πρόβατα.