Βιβλίο του Ιεζεκιήλ_Chapter 2

Και ειπε προς εμε, Υιε ανθρωπου, σηκω και θελω λαλησει προς εσας.

Όταν μου μιλάει, το πνεύμα εισέρχεται σε μένα και με κάνει να σηκωθώ, και ακούω τη φωνή που μου μιλάει.

Και ειπεν προς εμε, Υιε ανθρωπου, σε απεστειλα εις το εθνος του επαναστατου Ισραηλ. Έχουν επαναστατήσει εναντίον μου, αυτοί και οι πρόγονοί τους επαναστατούν εναντίον μου μέχρι σήμερα.

Αυτά τα παιδιά δεν έχουν ντροπή στα πρόσωπά τους, αλλά οι καρδιές τους είναι σκληρές. Σας στέλνω σ’ αυτούς, και πρέπει να τους πείτε, Τούτο λέει Κύριος ο Θεός.

Είτε ακούν είτε όχι, θα ξέρουν ότι υπάρχει ένας προφήτης ανάμεσά τους.

Υιε ανθρωπου, αν και αγκαθια και γαϊδουρια ειναι μετα σου και κατοικησεις μεταξυ σκορπιων, μη φοβησαι αυτους και τους λογους αυτων. Αν και είναι μια επαναστατική οικογένεια, μην φοβάστε τα λόγια τους, ούτε να ανησυχείτε από τα πρόσωπά τους.

Είτε ακούνε είτε όχι, απλά πες τους αυτό που λέω. Είναι εξαιρετικά επαναστάτες.

Υιε ανθρωπου, ακουσε τι σου λεγω, μη επαναστατησεις οπως εκεινος ο οικος επαναστατης ανοιξε το στομα σου και φαγε οσα σου εδωσα.

Κοίταξα και είδα ένα χέρι να με αγγίζει, κρατώντας ένα βιβλίο.

Απετύλιξε τον πάπυρο μπροστά μου, με λόγια γραμμένα μέσα και έξω, πάνω στα οποία ήταν πένθιμες κραυγές, αναστεναγμοί και λόγια θλίψης.