Πράξεις των Αποστόλων_Chapter 28

Ανακαλύψαμε ότι το νησί ονομαζόταν Μίλιντα μόλις σώσαμε.

Οι ντόπιοι έχουν μεγάλη στοργή για εμάς επειδή έβρεχε και ο καιρός ήταν κρύος, έτσι άναψαν φωτιά και μας καλωσόρισαν όλους.

Εκείνη την εποχή, ο Παύλος πήρε ένα σωρό καυσόξυλα και το έβαλε στη φωτιά. Ένα δηλητηριώδες φίδι βγήκε από τη φωτιά και δάγκωσε το χέρι του.

Όταν οι ιθαγενείς είδαν το δηλητηριώδες φίδι κρεμασμένο στο χέρι του, είπαν μεταξύ τους: “Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι δολοφόνος· και αν και σώθηκε από τη θάλασσα, η μοίρα δεν του επιτρέπει να ζήσει”.

Ο Πωλ πέταξε το δηλητηριώδες φίδι στη φωτιά χωρίς να πληγωθεί.

Οι ιθαγενείς πίστευαν ότι θα διογκωνόταν ή θα πέθαινε ξαφνικά. Αφού είδα για λίγο, βλέποντας ότι ήταν ακίνδυνος, άλλαξα γνώμη και είπα, “Είναι θεός”.

Όχι μακριά από αυτό το μέρος, υπάρχει ένα κομμάτι γης που ανήκει στον αρχηγό του νησιού, Μπάι Λιού. Μας δέχτηκε και μας περιποιήθηκε με την καρδιά του για τρεις μέρες.

Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του Μπου Μπέιλιου ήταν ξαπλωμένος με πυρετό και δυσεντερία. Μπήκε ο Παύλος, προσευχήθηκε γι’ αυτόν, έβαλε πάνω του τα χέρια του και τον θεράπευσε.

Από τότε και στο εξής, οι υπόλοιποι ασθενείς του νησιού έλαβαν θεραπεία.

Μας δείχνουν σεβασμό με πολλούς τρόπους. Όταν είναι ώρα να σαλπάρουμε, παραδίδουμε επίσης ό,τι χρειαζόμαστε στο πλοίο.

Μετά από τρεις μήνες επιβιβαστήκαμε στο πλοίο του Αλεξάντερ και προχωρήσαμε μπροστά. Το πλοίο πήρε το όνομά του από τους Δίδυμους του Ντίσου και πέρασε το χειμώνα σε αυτό το νησί.

Φτάσαμε στις Συρακούσες και αγκυροβολήσαμε για τρεις ημέρες.

Από εκεί, παράκαμψαν και έφτασαν στο Ligion. Μετά από μια μέρα, ο νότιος άνεμος άρχισε να ανεβαίνει, και την επόμενη μέρα φτάσαμε στο Μποντουλί.

Συναντήσαμε τους αδελφούς μας εκεί και τους ζητήσαμε να μείνουν μαζί μας για επτά ημέρες. Έτσι φτάσαμε στη Ρώμη.

Και αφου οι αδελφοι εκει ηκουσαν το μηνυμα ημων, εξηλθον εις την πολιν Αβιου και εις τας τριας περίπτερων δια να μας υποδεχτωσιν. Όταν τους είδε ο Παύλος, ευχαρίστησε τον Θεό και αισθάνθηκε ανακουφισμένος και θαρραλέος.

Κατά την είσοδο στην πόλη της Ρώμης, ο Παύλος έλαβε άδεια, μαζί με έναν από τους φρουρούς του, να κατοικήσει σε άλλο μέρος.

Μετά από τρεις ημέρες, ο Παύλος κάλεσε τους Εβραίους ηγέτες να έρθουν. Όταν έφτασαν, είπαν προς αυτούς, Αδελφοί, αν και δεν έκανα τίποτα εναντίον του λαού της χώρας μου ή των κανόνων των προγόνων μας, δεσμεύθηκα και παραδόθηκα από Ιερουσαλήμ εις τας χείρας των Ρωμαίων.

Με ανέκριναν και ήταν πρόθυμοι να με ελευθερώσουν. Γιατί δεν έχω καμία αμαρτία.

Δυστυχώς, οι Εβραίοι δεν συμφώνησαν, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή από το να απευθυνθώ στον Καίσαρα. Δεν υπάρχει τίποτα που να κατηγορεί τον λαό της χώρας μου.

Ως εκ τούτου, σας καλώ να συναντηθείτε και να μιλήσετε. Αρχικά ήμουν η ελπίδα των Ισραηλιτών, δεμένη από αυτή την αλυσίδα.

Και ειπον, Δεν εμεις συνεχομεν να μιλησωμεν για την πιστειαν σου απο της Ιουδαιας, ουδε ηλθον αδελφοι εδω δια να αναφερθωσιν εις ημας οτι δεν ωφελησες.

Αλλά είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε τη γνώμη σας για το πώς θα προχωρήσουμε. Εξαιτίας αυτής της αίρεσης, ξέρουμε ότι συκοφαντίζεται παντού.

Και εκαμον ραντεβου με τον Παυλον εν τη ημερα, και πολλοι ηλθον εις την κατοικιαν αυτου. Ο Παυλος ελαλησε προς αυτους απο πρωι εως νυχτας, αποδεδειγμενος την οδον της βασιλειας του Θεου και χρησιμοποιουντας τον νομον του Μωυσεως και τα βιβλια των προφητων, δια να ενθαρρυνθωσι αυτους για τον Ιησουν.

Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν και εκείνοι που δεν πιστεύουν αυτά που λέει.

Δεν συμφώνησαν ο ένας με τον άλλο, έτσι διασκορπίστηκαν. Πριν διασκορπιστεί, ο Παύλος είπε, “Σωστά είναι τα λόγια που λέγονται από το Άγιο Πνεύμα στους προγόνους σας μέσω του προφήτη Ησαΐας”.

Και ειπεν, Υπαγε και ειπε προς τον λαον τουτον οτι θελετε ακουσει, αλλα δεν θελετε καταλαβει. Θέλω να δω, αλλά δεν ξέρω.

Εξαιτίας αυτού του λαού, οι καρδιές τους συννεφιάζονται από λάδι, τα αυτιά τους είναι βαριά και τα μάτια τους είναι κλειστά. Φοβάμαι ότι τα μάτια μου θα δουν, τα αυτιά μου θα ακούσουν και η καρδιά μου θα καταλάβει όταν γυρίσω, θα θεραπεύσω αυτούς.

Έτσι πρέπει να γνωρίζετε ότι η σωτηρία του Θεού μεταφέρεται τώρα στα έθνη, και θα την ακούσουν και θα την λάβουν. Υπάρχουν αρχαίοι πάπυροι εδώ.

Αφού ο Παύλος είπε αυτά τα λόγια, οι Εβραίοι συζητούσαν και έφυγαν.

Ο Παύλος ζούσε στο νοικιασμένο σπίτι του για δύο ολόκληρα χρόνια. Δέχεται όποιον έρχεται να τον δει,

Να κηρύξω τολμηρά τον δρόμο της βασιλείας του Θεού και να διδάξω τους ανθρώπους για τον Κύριο Ιησού Χριστό, χωρίς να το απαγορεύει κανείς.