ποίημα_Chapter 92

Δοξάστε τον Κύριο, υμνήστε το όνομα του Ύψιστου σας.

Να διαδίδεις την αγάπη σου το πρωί και την πίστη σου κάθε βράδυ με δέκα χορδές όργανα και ένα τσίτερ, να παίζεις τον κομψό ήχο του κιν, αυτό είναι όμορφο πράγμα.

Επειδή εσύ, ο Κύριος, με έκανες ευτυχισμένο με τις πράξεις σου. Θέλω να ζητωκραυγάσω για το έργο των χεριών σου.

Κύριε, πόσο μεγάλα είναι τα έργα σου και πόσο βαθιά είναι οι σκέψεις σου.

Οι κτηνοτρόφοι δεν ξέρουν, και οι ανόητοι δεν καταλαβαίνουν.

Όταν οι κακοί άνθισαν σαν χόρτο και όλοι οι κακοί άνθισαν, αυτοί θα χαθούν για πάντα.

Μόνο Εσύ, Κύριε, είσαι ο Ύψιστος για πάντα.

Κύριε, όλοι οι εχθροί σου θα χαθούν και όλοι οι κακοί θα διασκορπιστούν.

Αλλά υψωσες το κέρατο μου ψηλά, σαν το κέρατο άγριου βουβαλιού. Μου έδωσαν νέα αλοιφή.

Τα μάτια μου βλέπουν τους εχθρούς μου να τιμωρούνται, και τα αυτιά μου ακούν την τιμωρία των ασεβών που αναστέλλονται εναντίον μου.

Οι δίκαιοι θα ανθίσουν σαν φοίνικας και θα μεγαλώσουν σαν κέδρους του Λιβάνου.

Φυτεύτηκαν στο ναό του Κυρίου και άνθισαν στην αυλή του Θεού μας.

Θα φέρουν ακόμα καρπούς όταν γεράσουν. Θα πρέπει να γεμίζει με χυμό και συχνά να γίνεται πράσινο.

Για να δείξω ότι ο Κύριος είναι όρθιος, είναι βράχος μου και δεν υπάρχει αδικία σ’ αυτόν.