ποίημα_Chapter 36

Η αμαρτία του ασεβής λέγεται εν τη καρδία αυτού, Δεν φοβάμαι τον Θεό ενώπιον των οφθαλμών μου.

Καυχιόταν και κολακευόταν τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι οι αμαρτίες του δεν θα αποκαλυφθούν ή δεν θα μισηθούν ποτέ.

Τα λόγια του είναι γεμάτα αμαρτία και απάτη. Έχει κόψει τους δεσμούς με σοφία και καλές πράξεις.

Συνωμοτούσε αμαρτίες στο κρεβάτι, αποφασισμένος να περπατήσει στο μονοπάτι του κακού, και δεν μισούσε το κακό.

Κύριε, το έλεος σου εκτείνεται στους ουρανούς. Η πίστη σου φτάνει στον ουρανό.

Η δικαιοσύνη σου είναι σαν ψηλό βουνό. Η κρίση σου είναι σαν άβυσσος. Κύριε, έσωσες τον λαό και τα ζώα.

Θεέ μου, πόσο πολύτιμη είναι η αγάπη σου. Ο κόσμος αναζητά καταφύγιο κάτω από τη σκιά των φτερών σου.

Θα ικανοποιηθούν από την αφθονία του ναού σας. Πρέπει επίσης να τους κάνεις να πίνουν το νερό του ποταμού Λε.

Επειδή υπάρχει η πηγή της ζωής μαζί σου. Στο φως σου, πρέπει να δούμε το φως

Να δείχνεις πάντα καλοσύνη σ’ αυτούς που σε ξέρουν. Πάντα συμπεριφέρονται σε αυτούς με δικαιοσύνη στην καρδιά τους.

Μη με ποδοπατήσουν οι ποδες των υπερηφανων και μη με διώξουν οι χειρες των ασεβων.

Οι κακοί εκεί έπεσαν. Τους έσπρωξαν κάτω και δεν μπορούσαν να σηκωθούν ξανά.