ποίημα_Chapter 30

Και οτε προσεφερεν ο Δαβιδ τον ναον, εγραψε το ποιημα τουτο Κυριε, θελω σε τιμησει διοτι με υψωσες και δεν αφησες τους εχθρους μου να καυχιζονται περι εμου.

Κύριε Θεέ μου, σε κάλεσα και με θεράπευσες.

Κύριε, έσωσες την ψυχή μου από τον κάτω κόσμο, για να ζήσω και να μην πέσω στο λάκκο.

Ω άγιοι άνθρωποι του Κυρίου, υμνήστε αυτόν και δοξάστε το άγιο του όνομα που είναι αξιομνημόνευτο.

Επειδή ο θυμός του ήταν μόνο ένα ανοιγοκλείδωμα του ματιού. Η χάρη του είναι για μια ζωή. Αν και μπορεί να υπάρχουν δάκρυα κατά τη διάρκεια της νύχτας, θα υπάρχουν ζητωκραυγές το πρωί.

Όσο για μένα, όλα είναι ομαλά και λέω, δεν θα διστάσω ποτέ.

Κύριε, έδειξες καλοσύνη και κατέστησες τη βασιλεία μου σταθερή. Αν καλύψεις το πρόσωπό σου, θα πανικοβληθώ.

Κύριε, σε κάλεσα. Σας ικετεύω τον Κύριο, λέγοντας,

Ποιο είναι το όφελος του να χύνω αίμα και να πέσω σε λάκκο; Πώς μπορεί η σκόνη να σε επαινεί και να διακηρύξει την ειλικρίνειά σου;

Κύριε, σε παρακαλώ άκουσέ με και ελέησέ με. Κύριε, βοήθησέ με.

Μετέστρεψες το πένθος μου σε χορό, έβγαλες τα λινά μου ρούχα και έπεσας χαρά πάνω μου.

Για να σας υμνήσει το πνεύμα μου και να μη σιωπήσει. Κύριε Θεέ μου, θα σε ευχαριστήσω για πάντα.