Βιβλίο του Ησαΐας_Chapter 17

Για τις επιπτώσεις της Δαμασκού. Κοίτα, η Δαμασκός εγκαταλείφθηκε και δεν είναι πια πόλη.

Οι πόλεις του Αρόερ έχουν εγκαταλειφθεί. Θα γίνει τόπος για τους βοσκούς, όπου τα πρόβατα θα ξαπλώσουν και κανείς δεν θα τους τρομάξει.

Ο Εφραίμ δεν είναι πλέον ασφαλής. Η Δαμασκός δεν θα έχει πλέον εθνική κυριαρχία, και ό,τι απομένει από τον Αραμ θα καταστραφεί όπως η δόξα των Ισραηλιτών. Αυτό είπε ο Κύριος των δυνάμεων.

Εκείνη την ημέρα, η δόξα του Ιακώβ θα γίνει λεπτή και το παχουλό σώμα του θα γίνει σταδιακά αδύναμο και εύθραυστο.

Θα είναι σαν θεριστής, μαζεύοντας τις καλλιέργειες και μαζεύοντας τα αυτιά με τα χέρια του. Είναι σαν κάποιος που μαζεύει τα αυτιά του στην Κοιλάδα του Λεβιάθαν.

Δεν έχουν απομείνει πολλά ανάμεσά τους, όπως όταν κάποιος χτυπάει μια ελιά, μόνο δύο ή τρία φρούτα παραμένουν στα πάνω κλαδιά, και μόνο τέσσερα ή πέντε φρούτα παραμένουν στα πλαϊνά κλαδιά πολλών οπωροφόρων δέντρων. Αυτό είπε ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ.

Εκείνη την ημέρα, οι άνθρωποι θα κοιτάξουν στον Δημιουργό τους και τα μάτια τους θα στραφούν στον Άγιο του Ισραήλ.

Δεν θελουσι υψωσει εις το θυσιαστηριον, το οποιον εχκοδομησαν με τα χερια αυτων, ουδε θελουσι εκτιμησει τι εκαμον τα δακτυλα αυτων, ουτε ειναι μαριονέτα η ηλιο.

Εκείνη την ημέρα, η οχυρωμένη πόλη τους θα είναι σαν τα εγκαταλελειμμένα μέρη στο δάσος και στην κορυφή του βουνού, τα οποία εγκαταλείφθηκαν πριν από τους Ισραηλίτες. Με αυτόν τον τρόπο, η γη γίνεται έρημη.

Επειδή ξέχασες τον Θεό που σε έσωσε, και δεν θυμήθηκες τον βράχο της δύναμής σου. Έτσι φυτεύετε όμορφα φυτά δέντρων και εισάγετε παράξενα φυτά.

Την ημέρα της φύτευσης, βάλτε ένα φράχτη γύρω σας, και το πρωί, κάντε τα φυτά σας να ανθίσουν. Αλλά σε μέρες μεγάλης θλίψης και πόνου, όλη η συγκομιδή έχει φύγει.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι φωνάζουν σαν κύματα?? Ζου, τα έθνη τρέχουν μπροστά σαν νερό.

Τα έθνη τρέχουν προς τα εμπρός, σαν να αναβλύζουν πολλά νερά. Αλλά ο Θεός επέπληξε αυτούς, και έφυγαν μακριά, κυνήγησαν ως άχυρο ενώπιον του ανέμου επί του βουνού, ως χώμα ανεμοστρόβιλου ενώπιον καταιγίδας.

Φοβούνταν τη νύχτα, αλλά το πρωί είχαν φύγει. Αυτό είναι το μερίδιο που κερδίζουν όσοι μας λεηλατούν, η τιμωρία για εκείνους που μας ληστεύουν.