ποίημα_Chapter 147

Δοξατε τον Κυριον, διοτι ο δοξος ειναι καλος και ομορφος. Οι δοξαστικές λέξεις είναι κατάλληλες.

Ο Κύριος έχτισε την Ιερουσαλήμ και συνέλεξε τον σκορπισμένο λαό Ισραήλ.

Θεραπεύτηκε τους πληγωμένους και τύλιξε τις πληγές τους.

Μετρούσε τον αριθμό των αστερισμών και τους ονόμασε έναν προς έναν.

Ο Κύριός μας είναι μεγάλος και ικανός. Η σοφία του είναι ανυπολόγιστη.

Ο Κύριος στηρίζει τους ταπεινούς και ανατρέφει τους κακούς στο έδαφος.

Τραγουδάτε στον Κύριο με ευγνωμοσύνη και υμνήστε τον Θεό μας στην άρπα.

Και εσκεψε τον ουρανον με νεφα, εφερε βροχη επι τη γη και εκανε χορτο να μεγαλωσει επι τα ορους.

Έδωσε τροφή στα θηρία και στα κοράκια που έκλαιγαν.

Δεν του αρέσει η δύναμη των αλόγων και η ταχύτητα των ποδιών του εραστή του.

Ο Κύριος αγαπάει όσους τον φοβούνται και ελπίζουν στο έλεος Του.

Ιερουσαλήμ, δοξάστε τον Κύριο. Σιών, δόξα τον Θεό σου.

Επειδή ενίσχυσε το μπουλόνι της πόρτας σου και ευλόγησε τα παιδιά σου ανάμεσά σου.

Κάνει την περιοχή σου ασφαλή. Χρησιμοποίησε καλό σιτάρι για να σε ικανοποιήσει.

Διέταξε στο έδαφος. Τα λόγια του εκτελούνται πιο γρήγορα.

Χιονίζει σαν μαλλί και σκορπίζει παγετό σαν στάχτες.

Πέταξε χαλάζι σαν συντρίμμια. Έκανε ψύχρα, ποιος μπορεί να το αντέξει;

Μόλις έδωσε την εντολή, όλα αυτά αφομοιώθηκαν. Έσκασε τον άνεμο και το νερό έτρεχε.

Έδειξε το δρόμο του στον Ιακώβ και τους νόμους και τους κανονισμούς του στο Ισραήλ.

Δεν έχει μείνει ποτέ έτσι σε καμία άλλη χώρα. Όσο για τους νόμους του, δεν έχουν μάθει ποτέ. Δοξάστε τον Κύριο.