ποίημα_Chapter 95

Έλα, ας τραγουδήσουμε στον Κύριο και ας ζητωκραυγάσουμε για την πέτρα που μας σώζει.

Θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε και να τον χαρούμε με ποίηση.

Διότι ο Κύριος είναι Θεός μέγας, βασιλιάς μέγας, πάνω από όλους τους θεούς.

Τα βάθη της γης είναι στα χέρια του. Του ανήκει και η κορυφή του βουνού.

Ο ωκεανός του ανήκει. Τα κατάφερε. Η ξηρά γη δημιουργήθηκε επίσης από τα χέρια του.

Ελάτε, ας υποκλιθούμε και ας προσκυνήσουμε και ας γονατίσουμε ενώπιον του Κυρίου που μας δημιούργησε.

Επειδή είναι ο Θεός μας. Είμαστε τα πρόβατα του βοσκοτόπιου του και ο λαός υπό τις διαταγές του. Μακάρι να τον άκουγες σήμερα.

Δεν πρέπει να σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως κάνατε εν Μεριβά, εν τη ερημω Μασα.

Εκείνη την εποχή, οι πρόγονοί σου με δοκίμασαν, με εξερεύνησαν και είδαν τις πράξεις μου.

Δια τεσσαρακοντα ετη, εξουθενωθηκα απο της γενεας εκεινης, λεγων, Ουτοι ειναι ο λαος μπερδεμενος, οστις δεν γνωριζουν τα εργα μου.

Και ορκισα εν τω θυμω μου, Δεν θελουσι εισελθει εις την αναπαυσιν μου.